2ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΡΟΔΟΥ
​

Η ιστορία του σχολείου μαςΗ ιστορία του σχολείου μας
Το 1887 ο μεγάλος Ευεργέτης της Ρόδου Παύλος Καζούλλης ανέθεσε στην κληρονόμο κόρη του Χρυσάνθη Καζούλλη, να διαθέσει το πατρικό του σπίτι που βρισκόταν στο Μαράσι (συνοικία Αγίου Γεωργίου) ώστε να γίνει Παρθεναγωγείο για τα άπορα κορίτσια της Ρόδου. Απαίτησε μάλιστα να ονομαστεί «Καζούλλειον Παρθεναγωγείον». Επιπλέον είχε καταθέσει στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος 40.000 δραχμές με σκοπό οι τόκοι να χρησιμοποιηθούν για τη συντήρηση του Παρθεναγωγείου.
Η κόρη του πράγματι παραχώρησε το σπίτι στην Ορθόδοξη Χριστιανική Κοινότητα η οποία αφού το εκποίησε, χρησιμοποίησε τα χρήματα της εκποίησης για την οικοδόμηση του Διδακτηρίου στο ιδιόκτητο οικόπεδο της, δυτικά του Ναού της Μητροπόλεως. Η ανέγερση έγινε το 1891 και επρόκειτο για μια μονώροφη οικοδομή. Με δωρεά του συζύγου της Χρυσάνθης Καζούλλη, Γεωργίου Γεωργαντά , προστέθηκε ο αυλόγυρος και η μεταλλική εξώπορτα.
Το 1928 ο ανιψιός του Παύλου Καζούλλη, Μιχαήλ Σταματίου Καζούλλης, πρόσθεσε τον πρώτο όροφο, 2 αίθουσες και μια αποθήκη. Στην πρόσοψη του πρώτου ορόφου τοποθετήθηκε μαρμάρινη πλάκα που διατηρείται μέχρι και σήμερα με την επιγραφή «Καζούλλειον Παρθεναγωγείον».
Το 1947 έγιναν οι πρώτες μικροεπισκευές. Οι ρωγμές που προκλήθηκαν από το σεισμό του 1957 στο οίκημα, επιδιορθώθηκαν με έξοδα του Νομαρχιακού Ταμείου Δωδεκανήσου. Μεταγενέστερα έγιναν και άλλες επισκευές όπως αντικατάσταση των ξύλινων πατωμάτων με πλακίδια, τοποθέτηση ηλεκτρονικής και μεγαφωνικής εγκατάστασης κλπ.
Από το 1891 έως το 1933 λειτούργησε ως εξαθέσιο Δημοτικό Σχολείο Θηλέων. Από το 1933 έως το 1937 λειτούργησε ως Δημοτικό και ως «Ημιγυμνάσιον» (όπως αναφέρεται σε χειρόγραφο έγγραφο του 1972). Συγκεκριμένα από το 1933 έως το 1937 στις 2 αίθουσες του 1ου ορόφου λειτούργησε το Ανώτερο Παρθεναγωγείο με 2 τάξεις: την 7η και την 8η. Αυτό επιβεβαιώνει η πρώτη διευθύντρια αυτού, η φιλόλογος Αγγελική Σπύρου. Αρχικά και τα δύο λειτούργησαν ως Θηλέων.
Το 1937 ο Ιταλός Διοικητής Ντε Βέκκι έκλεισε όλα τα Ελληνικά Σχολεία της Δωδεκανήσου και φυσικά και το Καζούλλειο Παρθεναγωγείο. Έτσι μέχρι το 1942 λειτούργησε ως Ιταλικό Δημοτικό Σχολείο με την επωνυμία «Πρενσιπέσσα Μαρία Ντι Πιεμόντε».
Από το 1944 έως το 1948 λειτούργησε και πάλι ως Ελληνικό Σχολείο. Μετά την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου λειτούργησε ως μεικτό Δημοτικό Σχολείο όπως και τα υπόλοιπα Δημοτικά Σχολεία της επικράτειας.
Από την ίδρυσή του μέχρι και το 1948 για τη λειτουργία του φρόντιζε η Ιερά Μητρόπολη μετά των Δημογερόντων. Αυτοί φρόντιζαν να στέλνονται Δάσκαλοι ή Δασκάλες από την Κωνσταντινούπολη, την Αθήνα , τα Γιάννενα ή από άλλες πόλεις της Ελλάδος. Η αμοιβή τους γινόταν από εράνους που διενεργούσε η επιτροπή των Δημογερόντων ή από δωρεές που δέχονταν.
Έως το 1964 λειτούργησε ως εξαθέσιο Δημοτικό Σχολείο. Στη συνέχεια προάγεται σε επταθέσιο, το 1965 σε οκταθέσιο και από το 1966 έως και 31/12/1972 σε εννιαθέσιο. Έκτοτε και μέχρι το 1985 δεν καταγράφονται άλλα στοιχεία.
​